عشق ما

آن زمان که غم زندگی من را متلاشی میکند به تو می اندیشمبه عظمت دریا ها قسم به آبی آسمانها قسم که دوستت دارمای زندگی من بگذار در آسمان عشق تو پرواز کنمبگذار هوای عشق تو را در تمام وجودم حس کنمزندگی زیباست اما  با فکرتو ،زندگی من امکان پذیر استنگذار عشقم این چنین خاموش شود که حتی یادگاری از آن باقی نماندمیدانم که خسته ای از تمام دردهایی که ذره ذره روحت را آب کردمیدانم...ولی این را بدان که من همیشه در همه حال به یادت هستمروحت شاد زندگی من ... عشق ما ...

امروز خول شده بودم دم غروبی باهات حرف میزدم

احساس میکنم حرفامو میشنوی نادیا

نادی

4 شنبه هفته دیگه میام سر خاکت

دلم خیلی هوای اونجارو کرده

خیلی بد شدیا

نمیای تو خوابم چرا؟

کاش من جات میمردم که بفهمی تنهایی چقد سخته

و کل روز و انتظار میکشی که شب شه تا تو خواب ببینمت 

اما ...

روحت شاد همسرم

عشق ما ...

و سطـر . ســــطــر . شعرهاﮯ منــــــ...

  گام هاﮯ بلند زنی ستـــــ 

 ڪ واژه هاﮯ غرورم را لگد كرده استــــــ . 

خواننده ﮯ عزیز . با احتیاط ڪ ـتاب مرا ورق بزنـــــــ .

 تمام عاشقانه هایم درد مـﮯ كنند! 

عشق ما ...

تو تنهايي قلبم يه شب نقش تو افتادمثل اينكه خداوند تو و عشقو به من دادتو دلتنگي دنيا باهات عشقو شناختمبا اين واژه خوشبخت همه دنيامو ساختمهمش كار دلم بود دلم خواست كه فدات شمدلم خواست كه تو دنيا پريشون تو باشمهمش كار دلم بود دلم خواست كه فدات شمدلم خواست كه تو دنيا پريشون تو باشمدلم خواست بشم عاشق دلم خواستچي شد مستي چشمات چي شد باده ي نوشمديگه بي تو يه رسواي پريشون شده خونه به دوشمهنوز عاشق و تنهاي ميخونه نشينمديگه بي تو يه ديوونم و ديوونم و ديوونه ترينمهمش كار دلم بود دلم خواست كه فدات شمدلم خواست كه تو دنيا پريشون تو باشمهمش كار دلم بود دلم خواست كه فدات شمدلم خواست كه تو دنيا پريشون تو باشمدلم خواست بشم عاشق دلم خواستتو رو اندازه شبهاي مستي دوست دارمتو رو قد تموم ملك هستي دوست دارمبرايم اين پريشون حاليايعني عبادتتو رو جانا تو رو جانا به حق بت پرستي دوست دارمسفر كردي و چشمام دوتا چشمه ي اشكنباهام عهد اگه بستي ديگه عهدتو نشكننگام مونده به راهت هنوزم كه هنوزهآخه دوست داره اين دل كه بسوزه كه بسوزه كه بسوزههمش كار دلم بود دلم خواست كه فدات شمدلم خواست كه تو دنيا پريشون تو باشمهمش كار دلم عشق ما ...

تو در کدامین سوی اسمان ایستاده ای ؟مگر نرفته ای؟پس چرا هجوم نامت امروز دارد مرا می کشد؟ پس چرا گل های آن گل فروشی هنوز مرا می خوانند؟می خواهند دسته شوند در دستان منو آرام بگیرند روی مزارت... در آن غربت غریبانه ات... گل ها را می آورم...شمع را هم بخاطر می سپارم...تا این سکوت یخی مرا نشکند! تو چه می کنی؟ چگونه پاسخ می گویی تمنای دلم را؟ من تا کی باید در انتظار لحظه ی نگاه تو بشکنم؟ نگاهت را هم دریغ می کنی؟ مگر نگفته اند که اهل بهشت بخشنده اند؟ پس چرا نگاهت را به من نمی بخشی تانورچشمان کم سوی غبار گرفته ی زمانه باشد...تک تک این کلمات رامی گویم وبغض گلویم رامی فشارد...واشک ها...واشک ها... عشق ما ...